Zawsze przed moim wyjazdem do Polski, czuję w brzuchu motyle. Myśl o tym, że znowu będę u siebie, z rodziną i znajomymi, delikatnie łaskocze moją świadomość. Plany pobytu w kraju snuję miesiącami, chcąc przeżyć ten czas najintensywniej jak potrafię…Spacery po lesie, odwiedziny znajomych, górska wyprawa oraz czas dla rodziny, są zwykle na pierwszych miejscach mojej listy wakacyjnej.
Przepiękne polskie krajobrazy, rosa o poranku i świetliki nocą sprawiają, iż sama myśl o tym wywołuje u mnie tęsknotę i chęć bycia tam każdego dnia. Malownicze pagórki i doliny regionu, z którego pochodzę, zawsze jako pierwsze witają mnie radośnie, rzeki i lasy są następne. Wszystko nasycone żywymi kolorami, jako że zwykle wyjeżdżam do ojczyzny latem lub jesienią. Po krajobrazach witają mnie też ludzie, i tu czar idylli pryska.
Już na lotnisku można poczuć się jak intruz we własnym kraju, gdy celnicy bez słowa ilustrują potencjalnych terrorystów i przestępców. Z jakiegoś powodu na krakowskim…
View original post 429 słów więcej
Introweska 
E tam. Zawsze można się nie przejmować i dobrze spędzić czas. Bądź dobrem, a dobro otrzymasz. 😉
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Oj nie tylko na krakowskim. Z uśmiechem na ustach „dzień dobry” a tu mudur łaskawie spojrzy w dowód i głosem, jak ze zwiastunu amerykańskiego horroru „następny” a w mojej głowie baner „witamy, kurwa, w Polsce”. I na samym lotnisku już wszyscy patrzą spode łba, dalej jest tylko gorzej.
Ludzie, którzy wyjechali na stałe i im się ckni, by wrócić na stare śmieci, moim zdaniem mają żyłkę masochisty.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Hahaha 😁 Dobre podsumowanie 👍
PolubieniePolubienie
Hear, hear..
PolubieniePolubienie